Onunla olmak sevinç veriyor; ne zaman onunla olsam, sanki gölgesine sokuluyorum, bakmıyor, baksa da, bakmıyor gibi bakışı. Bildiği en iyi şey bakmıyor gibi bakmak.Aralayamıyorum, küçük bir çentik bile açamıyorum, öylece kalıyor, ona beni kapayan, yasaklayan birşey var anlayamadığım. Uzaklaşıyor gitgide ve acı veriyor, dahası düşlerimi karartıyor.
İrfan Yalçın ezilmişlerin ve aşağılanmışların yazarı... Genelde öfke hakim olmakta romanlarına, ama delip geçen öfkelerden çok, çoğumuzun yaptığı kadere anlık isyanlar ve sonra geri çekiliş...Bence, bu romanı da güzel.. Eğer kelimelerin, cümlelerin, hikayenin bitmemesini, ucu açık kalmasını seviyorsanız...
Siz bir okuyun... Kim bilir belki sonra hep beraber bir lunapark'a gideriz..
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder