Pamuk'um artık çook hasta... Doktorlar bile ümidi kestiler. Kendi kızını tanımamakta, bana başka isimler takmakta, yorgun, bezmiş, konuşamıyor, bir sürü garip sesler çıkaran makinalar etrafında, bir tarafı toparlasak yaşlı vücudunun başka bir yeri fire vermekte... Kalmak istemiyor gibi artık, geçen seferlerin azimle verilmiş savaşlarının tersine...
Nefret ediyorum çok sevdiğim, çok özleyeceğim insanlardan kopmaktan, ayrı kalacak olmaktan... Ben daha doymamış oluyorum onlara...
Hiç mi yok içinizde süper güçleri olan?!? Anneannem gitmesin, yanımda kalsın diye tek bir dilek dilesem sizin gücünüzden?!
Bu senin için Pamuk'um...
uzun bir yol için aldığın ne varsa bırak ardında
saklayabilseydim dalgın bakışlarımı böyle zamanlar için
saçlarını taradığım sular,rüzgar ve karanlık
bak adın yazılı yeşim taşından örülü duvarda!
by Murathan Mungan
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder