ZIT KUTUPLAR mı, TENCERE ve KAPAK mı?

Zıt kutuplar birbirini çeker mi? İllaki çeker, kanıtlanmış işte zamanında fizikle, matematikle! Biyoloji, kimya var mı işin içinde bilmiyorum hiç?!İlgilenmiyorum da, sevmem çünkü bu bilim dallarını...

Ama benim mıknatıs koleksiyonum var mesela, çatır çatır çekiyorlar buzdolabımla birbirlerini! Böyle bir anlaşma, böyle bir kaynaşma yok! Hatta çekim o kadar fazla ki, dolabı silen kadın mıknatısları yerinden oynatamıyor, dolayısıyla ileri geri itme hareketleri ile temizliğini yapıyor... Nedir ama sonuç: Birbirini çeken zıt kutupların birinin çizilmesi, üzerinde çentiklerini bundan sonra hep taşıyacak olması... Belki affeder dolabım, mıknatıs koleksiyonumun onu çizen zıt kutbunu... Eğer o mıknatıs kalsa hep üzerinde... Ama bazen ağır geliyor, bazen mıknatısın etkisi bitiyor, sıcaktan gevşiyor ve daha bir sürü neyse ne! Düşüyor yere kendi tuzla buz olup ya da geriye yapışmak istemezken, dolabımı çizikleri ile tek başına bırakarak...

Bizde seninle böyleydik işte! Tencerenin kapağı gibi birbirimizi mi tamamlardık, yoksa zıt kutuplar gibi birbirini mi çeker, hiç çözemezdik! Tam olduğumuz zamanları sükunet içerisinde geçirirken, ekseriyetle zıtlık dolu ruhlarımızla çizer, kanatırdık hep birbirimizi! Her gece sevişmelerde unuturduk sonra zıtlıkları, herkes kendi tarafına dönüp ya da yüzyüze silerdi gözyaşlarını, tekrar bütün olurduk en tutkulu öpüşlerde... Ne tam olup kazandık biz, ne de zıt olup... Çizdik, sevdik, seviştik, eğlendik, güldük, ağladık, birbirimizin sigarasından sigaralar tellendirip dumanları suratlarımıza üfledik... Sonra birimizin gözü yandı dumandan... Yüzünü çevirdi... Birimiz fazla zıtlaştı, çok çizdi acıttı... Birimiz kurtarırım sandı... İkimiz çok inandı ya da hiç inanmadı... Kurtulamadık biz... Zıtlığımız, çiziklerimiz, kalbimiz avucumuzda, sözler daha tam bitmemiş, sevişmeler aynı güzellikteyken, seni de beni de temizledi bir toz bezi!

Hangimiz daha tuz buz onu bulmak lazım...