Bıyık ve cuma...

Bıyık bırakmış...
Komik olmuş.. Birkaç ay önce yanında sarılıp uyuduğum adam değil sanki... Kendini görmedim, heralde daha çok gülerdim! Resmini gördüm... Yine güldüm! Nasıl yine bu kadar çok özlemişim? Tam gerizekalı bir muhabbet olmaya başladı bu! Hadi hoop eller havaya, uzaklar, sahiller, yeşiller diyip kaçıyorum, unuttum gitti bitti diyorum... 3 gün sonra birşey oluyor, herşey alt üst yine... O da biliyor mu acaba her seferinde ne yaptığını bana?
Zevk alıyorum bu anlamsız acılardan, acıtmalardan, acındırmalardan!
Geride bıraktıklarım hiç, beraberimde taşıyıp, hala ümit beslediklerim yanında!
Nasıl bir kişiliksizlik ki benimki, halen daha mal mal cevap verebilmekteyim onun sorularına... Demiştim ya daha önce, dönüp dolaşıp aynı yerdeyiz diye! Bu gecede ondan! Tek fark Cat Power var bu gece fonda... Bir de onun bıyıkları...
Cuma gidiyormuş! Siktir git diyesim var en bozuk ağzımla, suratına tüküre tüküre... Bir yandan da kusasım geliyor, gidecek olduğu için... Ne giderken görebilicem, ne de gittikten sonra! Kader, kısmet, ne çıkarsa bahtına insanı değilim ben! Bu adam o inanmadığım üç kavramın üçünde de yok zaten... Gitsin diyenler parmak kaldırsın lütfen!! Gitmeden görmek istiyorum dersem siz benim suratıma tükürür müsünüz? Şu an öyle bir ruh hali ve detoks diyeti yüzünden o kadar ve sadece yeşil elma doluyum ki, yarabbi şükür der, giderim yanına!
Allahtan bu yeşil elmalar midemi bozdu, değil yanına gitmek tuvalete zor yetişiyorum...
İnsan soruları ile kalınca arada ve sorular cevapsız kalınca, birde zaman gittikçe daha çok girince, aptallaşıyor iyice, soruların çoğunu unutuyor, belki en önemlilerini, acı sızı illaki azalıyor, ama sonra yumurtadan çıkan süpriz oyuncak gibi, hissediyor mu ibne nedir, çıkıyor karşıma!
Amannnnn karar verdim, siktir git, nereye gidersen! Gölge etme başka ihsan istemiyorum artık yaaaa!!! Yine de çok özledim!