35 sene önce başlayan hikayelerini bu haftasonu düğün dernek bol süpriz, can dostlar, keyifli akşamlarda kutlayacağız... Neredeyse her gününe haftasonunun bir program yaptım onlara... bir bölümünde 35'in meyvesini görmek istediklerinden dolayı yanlarında olacağım, çoğunluğunda başbaşa bırakacağım...
35 sene üzerine başbaşa bırakacağım dediğimde öyle "oooohh, ahhhh, hmmm" seslerine hiç gerek yok, ekseriyetle ve evdeyseler kış bahçelerinde uyuyacaklar biliyorum :) Olsun başbaşa olacaklar... son 35 senede hep oldukları gibi...
Zor bir evlilik olmuş onların ki.. Yani evliliğin kendisi değil de evlenme süreci! Kız tarafı oğlanı sevmez, oğlanla kız anlaşır, aşık olur, allem edilir kallem edilir, görülür ki anlayan dinleyen tınlayan yok, kaçarlar evlenirler, kırmızı vosvosları, en yakın arkadaşları, gelinlik ve damatlıkları ile... Kız 14 oğlan 18 iken bir halk otobüsünde başlayan hikaye böylece hayatlarına yazılmış olur! Senelerce aileler konuşmaz, tanışmaz, sonra torun değilde dedenin hasta olması hatrına herşey ve herkes affedilir! Ben biraz geç planlamaya girmişim, ve beni tanımaya başlayınca son da olsun demişler :)
Aynı işin, aynı aşkın, aynı evlerin, aynı mutlulukların, aynı hüzünlerin, gözyaşlarının paylaşıldığı, bolca hatırası olan, albümlerce resmin tanıklık yaptığı 35 koca sene... Birbirlerinden ayrı geçirdikleri anların 24 saat üzerinde olduğu zaman sayısı bir elin parmaklarını geçmeyen bir aşk! Şimdi ufaktan yaşlanma ibaresi gösterdikleri için arada bir hırlaşsalar ve naz yapsalarda birbirlerine, benim hatırladığım 29 senede sesin hiç yükselmediği, sevginin hiç eksik olmadığı bir birliktelik!
Çok seviyorum ben onları! Onların bir parçası olmayı! 35.seneyi paylaşırken yanlarında olacak olmayı! süprizlerime şaşırırken yüzlerini görebilecek olmayı! Bana kattıklarını! Son 29 senedir her ikisininde gözlerinden eksik olmayan ve üçüncünün de katılması ile büyüttüğümüz aşkı!
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder