Adım: Felaket, Soyadım: Uzak Durun

Şaka yapmıyorum ayaklı felaket gibiyim...

Ne mi yaptım? Engin teknoloji bilgimle annemin telefonunu düzeltmeye çalışırken sıfırladım! İçinde nokta bile kalmadı! Kullanma klavuzu ile kullanan arkadaşların dediklerini uyguladım ve sıfır! 

Aile faciasına yol açan bölüm telefonlar falan değil... Telefondaki resimler!! Çünkü bizim Pamuk'un bir sürü resmi vardı annemin telefonunda! Son halleri, ilk halleri, Pamuk'un bakımevinde katıldığı yılbaşı fotoları... annem önce kavrayamadı olayı ama kavradıkça, çıldırdı, çıldırdıkça ağladı, ağladı, ağladı... Yuuuh dedim kendime! Hani anneyi ağlatmışlık geçmiş yıllarda var! Yok ben yabancı damat ile evlenip yunanistan'a gidicem, yok ben çantamı alıp toscana'ya şarap okumaya gidicem, yok ben sıkıldım hiçbiryere gitmicem... ama dün akşam ki çok koydu! Ona da bana da.... Tamamen istem dışı yapılan bir aksiyon, bilmediğim her boka burnumu sokma huyum, bir saniyelik tereddütle başka bir tuşa basma gafletim hepsi buluştular ve ben annemi saatlerce ağlattım! 

Ne uyku ne durak, kaçtım saklandım sadece yorganın altına! O ağlayıp içini çektikçe, ben iyice büzüştüm, üzüldüm, ağlayamadım! sonra kalktım araştırdım sabaha kadar, belki birşeyleri kurtarma şansımız olabilir... Bakalım bugün bilgisayardan anlayan bir adamla olay mahaline geri döneceğim, kan çektiği için cinayet yerine geri dönen katiller gibi... Sabah yüzüne bakamayacağımı bildiğim için kör karanlıklarda kendimi sokaklara attığım eve geri dönüp annemin resimleri için kurtarma operasyonu başlatıyorum!

siz yine de benden uzak durun ve hep bir back up alın! Her an hayatınızı çökertebilirim!